Vaart-wel paps

Epitaaf Jeff De Veirman 12.03.2019

Paps,

Hoe zeer zou het lied van Stef Bos op zijn plaats zijn : ‘Ik lijk steeds meer op jou’

We stappen op dezelfde manier, we hebben dezelfde koppigheid, dezelfde uiterlijke kenmerken …           Je inzet, je energie, je ondernemerschap, je vriendelijke hulpzaamheid, je altijd-ambiance-maken, je warme generositeit,  … hebben me geïnspireerd.

En toch stonden we, zoals dat in een echte archetype vader-zoon relatie hoort, ook zeer vaak lijnrecht tegenover mekaar : in visies, in manier van reageren, in de levenskeuzes die we maakten.

Jij als de wat knorrige starre man die zich verzette tegen alles wat nieuw was, want “niets werd ooit beter dan dat het vroeger was” … en ik als digitale veranderingsmanager die niets liever deed dan je provoceren met de allernieuwste technologie en trots sprak over de nieuwe digitale wereld waar ik mee aan bouwde.

Of jaren geleden toen je besloot dat muziekstudies niets voor mij waren en ik dan toch maar ingangsexamen ging doen aan het Lemmensinstituut om het tegendeel te bewijzen.

Of toen je besloot om naast ons gezin ook nog een ander leven te gaan bouwen en ik je dat heel erg kwalijk nam …

Zeer vaak kozen we anders, liepen we weg van elkaar, namen we bewust of onbewust tegenovergestelde poses aan of bleven we in soms te stevige discussies elk ons eigen standpunt nodeloos verdedigen … ‘Afstand’ was in onze relatie vaak het antwoord en de oplossing. De echtscheiding en jouw vlucht naar Oostende maakte dit zeer duidelijk en bemoeilijkte jarenlang onze band.

Maar gelukkig wisten we die kloof uiteindelijk dan toch te overbruggen, en lijmden we de hele familie terug bijeen op de huwelijksdag van Annelies en mij. Je was elke dag in de weer op werf, bij de verbouwing van onze mooie, maar oude hoop stenen en dit leek wel de metafoor te zijn van jouw houden-van het verleden. Ook het overlijden van mams bracht ons dichter bij elkaar en deed jou ook intenser de link zoeken met mijn gezin in Gent. We vonden mekaar terug, in een goed glas levensgenieterij, in een Oostends vispannetje of huisgemaakte garnaalkroket, in een snelle sms of in een wat langere babbel.

Vooral tijdens je vele ziekenhuisopnames probeerde ik er dagelijks te zijn. Voornamelijk uit bezorgdheid over hoe je  nu weer de medische wereld zou verbazen, maar natuurlijk ook vooral om de verpleging en artsen bij te staan in hun moeilijke gevecht met een patiënt die er eigenlijk niet wilde zijn, enkel witte boterhammen wilde en liefst veel zout, vette ham en goeie boter eiste als therapie voor herstel. Hoe mooi was het dat we die wensen voor jou eindelijk konden vervullen toen je een week geleden thuiskwam in Gent, op de palliatieve dienst van het UZ : eindelijk verpleging die wel meeging in jouw wensen, het voelde als een overwinning en dat was je gegund.

Van ons had je gerust nog iets langer mogen blijven winnen daar op je kamer …

Wat blijft zijn mooie herinneringen over auto’s en boten, je fiere aanwezigheid op al onze concerten, de liefde voor gastronomie en al die andere mooie dingen in het leven waar ook ik van geniet.

Je hoeft nu niet meer te vechten tegen verandering en vernieuwing, maar je mag nu het verleden terug gaan vasthouden. Doe de groeten aan mams, aan je zus, aan je zovele vrienden en familie daar. En haal maar naar hartenlust herinneringen op daar samen … wij gaan hier hetzelfde doen.

10 jaar geleden brachten we het mooie ‘Fix You’ van Coldplay op de uitvaart van mams, ook jou hebben we uiteindelijk niet meer kunnen ‘repareren’ … Rust zacht

Steve

 

Een laatste Johannespassie

Voorwoord bij de afscheidsconcerten van Cantabile-Gent

 

Het schrijven van een laatste voorwoord bij een Cantabile-concert valt me toch moeilijker dan gedacht. Het gebeurt immers niet zo vaak dat een koorgroep en de dirigent eenzelfde beslissing nemen …

Toen ik in september 2011 het roer van dit gerenommeerde koor dankbaar mocht overnemen, stonden we aan de vooravond van een mooi traject: het voortzetten van de rijke koortraditie van deze groep en met hen verder op pad gaan in het ambitieuze Gentse koorleven. En ik mag zeggen dat we daar zeker in zijn geslaagd : we konden de groep weer op de rails zetten en brachten menige muzikale uitdaging tot een goed resultaat. Hoogtepunten in dit terugblikken zijn voor mij zeker het laatste provinciale koortornooi, doorleefde concerten zoals de Dowland-productie, het Psalmen Davids-project, het ingetogen Britten-programma en vast en zeker het uitvoeren van de Missa KV 425 van WA. Mozart eind 2016. Toch was het samenwerken rond het Magnum Opus van Bach, de intense Johannespassie, steeds weer het meest bijzondere en unieke ijkpunt van de voorbije jaren.

Dit werk uitvoeren vergt van een dirigent veel meer dan de vereiste slagtechnische- en muzikale expertise. Het werk dwingt ons tot een musicologische precisie en een deskundige ‘vertelling’ van het verhaal. Afgezien daarvan werd het me duidelijk dat je om de ziel van dit werk te kunnen brengen, een liturgische diepgang bij jezelf moet vinden, zodat je als dirigent eerder ‘voorganger’ kunt worden in het overbrengen van de diepere waarden van dit Opus. Het leiden van Cantabile in dit meesterwerk was voor mij als dirigent, én als mens een mijlpaal in mijn leven. Deels omwille van het samenwerken met de zorgvuldig uitgekozen top-musici en vocale solisten, maar zeker ook omdat dit werk mezelf verplichtte om stil te staan en me te verdiepen … waar ik in het dagdagelijks leven vaak te weinig tijd voor nam. Het werk confronteerde me met mezelf, toonde mij waarden en levensdoelen en bracht me bij de grenzen van mijn kunnen. Het is in grote nederigheid en respect dat ik dan ook dit werk koos om de baton bij Cantabile neer te leggen …

Ik wil de uitvoering van vanavond dan ook heel bijzonder neerzetten als een testament. Niet als een al te emotioneel terugblikken op wat was, maar vooral als een laten zien wat kan. Voor onszelf, voor alle zangers en musici, voor de vrienden van deze warme koorgroep, … een laatste getuigenis van de muzikale beleving en de kundige ervaring van deze koorgroep. Het is mijn wens dat iedereen tevreden met en trots kan zijn  op elke steen die verlegd werd in de rivierbedding van Cantabile vroeger en nu : de huidige ploeg, alle ex-zangers, mijn collega dirigenten, koorraadsleden en ‘trekkers’ van het eerste (en laatste) uur en alle sympathisanten die in de levensloop van dit memorabele koor een rol hebben gespeeld. Laat ons de uitvoering van vanavond meenemen, opslaan, onthouden, verspreiden … en als inspiratie gebruiken. Een laatste pluim toevoegen aan het reeds lange palmares van dit koor …

Tot slot rest mij de immense dankbaarheid, dat ik een aantal jaren met deze groep op pad mocht gaan en de erfenis van zijn stichter mocht voortzetten. Jos, ik heb je munt niet in de grond gestoken maar heb getracht om er met mijn bescheiden talent iets moois mee te maken gedurende die 6 mooie jaren. Enkel de toekomst zal nu nog wijzen naar de rol en het muzikale belang van jouw koor. Wat mij betreft zingt Cantabile verder, in herinnering van velen en ter inspiratie van nog meer.

Bedankt voor het vertrouwen.

25 jaar dirigeren

in de aanloop naar de Johannespassie

Artikel Bach CMIn de aanloop van dit project was ik te gast in enkele AMC klassen, waar telkens een 20tal jonge muzikanten in spe erg geïnteresseerd waren in het verhaal van Bach’s Johannespassie … en meteen zag ik mezelf daar terug zitten zo’n 25jaar geleden in diezelfde klas … Want ook op mij had deze passie reeds op jonge leeftijd zeer veel indruk gemaakt, het intrigerende verhaal, de emotionele toonspraak, de meeslepende turba’s, de intimistische aria’s en de gelovige koralen. En waarom deze passie meer dan de Mattheus, of Marcus of Lukas ?

Misschien omdat Johannes de meest betrokken evangelist was, hij was de jongste apostel en waarschijnlijk daardoor ook het meest overrompeld door wat de laatste week met zijn Meester gebeurde. Het is die Johannes die aan Zijn zijde bleef op Golghata, het is deze Johannes die als zoon aan Maria wordt toevertrouwd, het is deze Johannes die op de meest pure wijze het evangelie van de Goede Week beschrijft. Door het 4 keer zelf te herwerken toont Bach zijn voorliefde voor deze passie : de meest emotionele melodieën in combinatie met de sterkste compositorische diepgang, zijn Magnum Opus de JohannesPassion

Na deze passie reeds een 30tal keren als zanger te hebben uitgevoerd is het mij als dirigent een zeer grote eer om deze nu zelf voor de eerste maal te mogen interpreteren. In grote dankbaarheid en met eerbied voor de partituur van de meester, koos ik voor de uitvoering van de eerste 1724 editie op authentieke instrumenten. We hopen dat we u getuige kunnen laten zijn van een zeer transparante articulatie met aandacht voor een sterk poëtische dramatiek.

Voor de inhoudelijke interpretatie richten we ons naar de centrale scène ‘Pilatus’,  waar Bach een fraaie symmetrische structuur heeft aangebracht die we het ‘Herzstück’ noemen. Door zeer bewust de koralen en aria’s te plaatsen, en zeer opvallend dezelfde muziek te gebruiken voor de tekstverwante turbae aan weerszijden van dit centrale deel, creërt Bach een centrale kerngedachte die uitgezongen wordt in het mooie koraal ‘Durch dein Gefängnis, Gottes Sohn’. Hier ligt precies ook de kentering van het verhaal : Pilatus trekt zich terug, de afloop is nu onafwendbaar geworden, niet Jezus’ dood is het dramatisch hoogtepunt maar wel het menselijk handelen dat daartoe leidt. Bach gebruikt hier een bekende koraalmelodie ‘Machs mit mir, Gott’ met een tekst die Luthers centrale leerstuk van Jezus’ plaatsvervangend lijden verwoordt. Zijn Lijden en dood is door ons veroorzaakt en heeft ons verlost …

Net deze laatste gedachte maakt ons als kleine muzikanten of publiek zeer nederig, bij het uitvoeren of horen van dit meesterwerk. Meer dan noten is het werk een belijdenis van eenvoud en eerbied die de verrijkende gedachte bij ons oproept om ons onophoudelijk in te zetten voor de andere, in verdraagzaamheid en openheid, in een wereld zonder pijn en onvrede.

Zalig Pasen

Steve De Veirman

 

Cantabile voert de Johannespassie uit

op 29/3 om 16u in de kerk van Wassenaar (Den Haag NL)

op 3/4 om 20u in de St.-Pauluskerk  te Gent (tickets via kaarten@cantabile.be)

op 4/4 om 16u in de St.-Catharinakerk te Wondelgem (tickets via johannespassie@gmail.com)

Johannespassie

Affiche JP Wondelgem

 

De Johannes-Passion behoort tot de meest monumentale werken die Bach in zijn leven heeft gecomponeerd. Het bestuur van de stad Leipzig gaf hem de opdracht en op 7 april, Karfreitag 1724 klonk de passie voor het eerst in de Thomaskirche tijdens de Vesperdienst. Bach gebruikte voor de Johannes-Passion het evangelie van Johannes. In dit evangelie gaat de zoon van God ten onder aan de krachten van de duisternis. Deze strijd tussen hemel en hel worden emotievol bezongen door solisten en koor. Na bijna 3 eeuwen blijft de muziek nog steeds ontroeren.

Ik nodig je graag uit op zaterdag 4 april om 16u in de Sint-Catharinakerk in Wondelgem.

 

 

Uitvoerders

Koor Cantabile – Gent, Barokorkest Arcus Coloratus
Zeger Vandersteene, evangelist
Kai-Rouven Seeger, Christus
Goedele Heidbuchler, sopraan
Marnix De Cat, altus
Teun Michiels, tenor
Arnout Malfliet, bas

o.l.v. Steve De Veirman

Tickets via 09/227 27 56 of via johannespassie@gmail.com
concert + receptie 20€ | concert VVK 16€ | concert Kassa 18€

Halvefinalist #7: Furiant

 

Kamerkoor Furiant uit Wondelgem (o.l.v. Steve De Veirman): “Geselecteerd voor de halve finale van Koor van het Jaar 2010-2011… Het verdict van de jury klinkt ons natuurlijk als muziek in de oren. Maar meteen voelen we ook de hete adem van de andere koren in onze nek. De knappe prestaties tijdens de voorrondes doen er geen twijfel over bestaan: de concurrentie is sterk en de titel Koor van het Jaar in de wacht slepen, wordt allesbehalve een fluitje van een cent. We zullen dus al onze troeven inzetten om op 27 februari – en hopelijk ook 2 april – de eerste viool te spelen in de wedstrijd.”

Stap één: een overtuigend programma samenstellen. We besluiten de spits af te bijten met het ingetogen ‘Hear My Prayer’ van de Vlaamse componist Camil van Hulse. Dan komt het lichtere en luchtige ‘The Road Home’ van Stephen Paulus, gevolgd door het vinnige, ietwat extravagante ‘Daemon Irrepit Callidus’ van Gyorgi Orban. ‘Es ist nun nichts’ uit ‘Jesu, Meine Freude’ van niemand minder dan Bach moet de kroon op ons werk zetten. Met deze moeilijke cantate spelen we misschien hoog spel, maar zodra we de vele noten onder de knie krijgen, wordt het een glorieuze afsluiter waarmee we de sterren van de hemel hopen te zingen.

Stap twee: repeteren. Oefening baart kunst, dus we lassen naast onze wekelijkse zondagavondrepetitie een aantal extra repetitiedagen in. Noten, dynamiek en klankkleur worden grondig uitgespit, ingeoefend en geperfectioneerd. We luisteren samen naar voorbeeldopnames van de stukken in kwestie en trachten er een aantal muzikale lessen uit te trekken. Bovendien mogen we op een zondagochtend de zaal in Flagey uittesten en deze kans laten we ons niet ontzeggen. Nu we een concreet beeld hebben van de ruimte en akoestiek, zal plankenkoorts alvast niet de boventoon voeren tijdens de finales.

Stap drie: een geschikte choreografie vinden. Op een elegante manier stappen – laat staan dansen – zonder de controle over de zang te verliezen, blijkt geen koud kunstje. Daarom kiezen we ervoor de beweging tot een minimum te herleiden en vooral met lichteffecten en projectie een extra dimensie aan de muziek toe te voegen. We roepen hiervoor de assistentie in van enkele professionals in het vak. Het geheel begint stilaan vorm, vertrouwen en volume te krijgen.

Stap vier: nog meer repeteren! Tekst en articulatie worden onder de loep genomen. Het Engels moet Engelser, het Duits Duitser. Elke Oost-Vlaamse klinker die de spanning dreigt te doorbreken, wordt meteen in de kiem gesmoord. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is? Na deze intensieve repetities piept het wel anders! Ook de laatste mappen verdwijnen nu definitief van het toneel. We zingen nu vanuit ons hoofd, vanuit ons hart, vanuit elke vezel van ons lichaam, uit volle borst.

Stap vijf moet nog gezet worden. Het is de stap waarmee we stuk voor stuk op 27 februari heb podium van de zaal in Flagey zullen betreden. Of we zullen zegevieren, of we mogen de aftocht blazen, maar één ding is zeker: het wordt een muzikaal feest en we zijn trots dat we er deel van mogen uitmaken!

BIO: www.koorvanhetjaar.be/deelnemers/#furiant
www.furiant.be

Onze Choregrafe, Debbie Crommelinck, aan het woord …


Als 14-jarige stond ik op een zondagavond in de repetitieruimte van “Furiant”, bleef er, en had enkele fantastische jaren vol concerten, reizen en wedstrijden. Vandaag de dag ben ik drie jaar afgestudeerd aan het Conservatorium Brussel waar ik Master in de dramatische kunsten werd. Ik werd geschoold in zang, dans en theater. Ondertussen werk ik reeds drie jaar vooral als actrice bij o.a. Ntgent, V.E.L.D. en Studio 100 (Amika) en begon als choreografe voor theater-, musical- en koorgroepen. Toen ik gevraagd werd om de choreografie voor Furiant te verzorgen voelde ik me al gauw geroepen deze “oude vriend” te doen schitteren.
Ik bedacht een concept waarbij vooral de muziek centraal straat en waarbij alles ineen lijkt te vloeien, de concentratie wordt vastgehouden van begin tot eind. De statigheid van de muziek wordt onderlijnd door krachtige beelden met hier en daar een verrassende beweging of effect. Om het koor wel niet te laten verzinken in al die grootsheid wilde ik hen ook als individu in het koor naar voor brengen. Vandaar de “openingsact” die toont hoe mensen vanuit hun eigen leven over gaan tot het samen zingen, het samen voelen. Ten slotte vind ik theatraliteit belangrijk en werkte dus ook op invoelbaarheid, én voegde een verrassingseffect toe in het laatste nummer, een zeer krachtig theatraal beeld met dans die de muziek niet verzwaart maar juist oplift.
Ik wil de mensen in de zaal verrassen, dat ze na afloop in de foyer het niet over de “dansjes” hebben maar over de mooie klank, de warme uitstraling en hoe ze hun adem hebben ingehouden.
Ik kreeg hierbij hulp van Servé Hermans, acteur en net als ik lid van V.E.L.D.- theaterproducties, die ook verantwoordelijk is voor de regie van het nieuwe concert van het beroemde mannenkoor “De Staar” uit Maastricht. Hij lette vooral op de gezichten van het koor, dat je naast concentratie ook plezier en inleving ziet.
Wij zijn er beiden van overtuigd dat Furiant een prachtprestatie zal leveren!